Roos, 34 jaar geleden geboren, 16 jaar samen met haar grote liefde, trotse moeder van twee jongens (januari 2014 & december 2015) en hun tweelingdochters (april 2018).
Na jaren verbouwen wonen ze in hun droomwoning op een prachtig rustige plek in Overijssel. In het dagelijks leven is Roos financieel adviseur bij een bank. Sinds de zwangerschap van de tweeling vindt ze het heerlijk om haar gedachten en ervaringen op te schrijven en te delen. En dat doet ze dus hier op Mama Glossy! Lees je mee?
Zie ginds komt….
De pepernoten liggen al geruime tijd in de winkel. Veel te vroeg als je het mij vraagt. We zaten nog midden in een hittegolf toen de bijna niet te weerstane lekkernij alweer in de schappen lag. Maar inmiddels is het wel zover: de goedheiligman is weer in ons land. En nee, wees niet bang deze blog gaat niet over de zwarte pieten discussie. Daar is en wordt al meer dan genoeg over gezegd.Nee dit gaat over de kneuterige, gezellige kant van dit kinderfeest. Want 34 jaar oud of niet, ik hou er (nog steeds) van!
Prachtig om te zien hoe met name onze oudste er helemaal in op gaat. Hij gelooft er heilig in. Zijn fantasie over hoe Sinterklaas dat allemaal regelt gaat regelmatig met hem op de loop. En dan kom je dus op een punt waarop je besluit: gaan we ze inderdaad voor de gek houden of vertellen we ze eerlijk dat het een verklede man is en dat die niet in Spanje woont? Of laten we ze de komende jaren samen heerlijk fantaseren over wiebelende pieten op ons dak? Dat laatste! Wat mij betreft valt dit onder een klein leugentje om best wil. Hij kan nog lang genoeg weten dat sinterklaas niet is wie hij lijkt.
Zodra de intocht in beeld komt op de kalender haal ik de versiering van zolder en versieren we ons huis. Ook bij de voordeur hangen we een slinger want Sinterklaas moet immers wel weten waar het feestje meegevierd wordt. En we maken het bankje bij de voordeur schoon zodat de oude man kan uitrusten nadat hij op ons dak geklommen is. Kortom: in ons huis nemen we sinterklaas hartstikke serieus. Mijn man vroeg zich afgelopen week hardop af wie dit feest het leukste vindt: de kinderen of ik.
Ons strakke avondschema gooien we een beetje om zodat we het sinterklaas journaal kunnen kijken. We maken talloze verlanglijstjes, tekeningen voor piet, zingen luidkeels mee met alle sinterklaas liedjes en zetten een paar keer onze schoen voor de haard.Opvoedkundig komt Sint ook weleens van pas. Want gluurpiet ziet immers alles. Pedagogisch vast niet een verantwoorde methode maar in deze tijd van het jaar wel bijzonder effectief. Ach die drie weken in het jaar mogen wij als ouders daar toch wel een beetje misbruik van maken?
Tegelijkertijd tijd besef je in deze tijd weer hoe goed wij het hebben. Dat we ons huis kunnen versieren. Dat de kinderen denken dat er pieten over ons dak lopen want we hebben een dak boven ons hoofd. Dat we ons te buit gaan aan teveel chocola, pepernoten en speculaas. En complete speelgoedwinkels aan cadeaus in een jute zak proppen. Dat wringt soms, wetende dat er in Nederland ook heel veel kinderen geen cadeautjes krijgen, geen strooigoed en waar op 5 december geen jutezak voor de deur staat. Kinderen die niet vol trots op school kunnen vertellen wat er in hun schoen zat. Misschien hadden ze hem wel gezet….
Afgelopen week viel mijn oog op Facebook op een artikel van delievesint.nl Een initiatief waar je je kunt aanmelden als hulpsint. Het idee is dat je een mooi sinterklaas pakket samenstelt met speelgoed en strooigoed. Dit stuur je op en komt terecht bij een gezin die anders om financiële redenen geen pakjesavond kunnen vieren. Ik heb me aangemeld. Met dat ene pakket lossen we het armoede probleem in Nederland niet op. Maar alle kleine beetjes helpen. En hoe klein is de moeite om wanneer je de sinterklaas inkopen doet een paar extra cadeautjes te kopen? Mooi papiertje erom, gedichtje erbij en op naar het postkantoor. Ik weet zeker dat er daarna ergens in Nederland een kind met een grote glimlach zijn cadeautje uit pakt.
En dan op 6 december, als al het feest weer voorbij, is zwaaien we hem weer uit. Ruimen we de slingers weer op, maken hutspot van de overgebleven penen en als het op opvoeden aan komt moeten we het ook weer op eigen kracht doen.
Maar tot die tijd….. genieten we hier in huis volop van dit prachtige kinderfeest!
Fijne sinterklaas!
Lieve groet,
Roos
Lees hier Roos haar vorige persoonlijke blog terug: de plicht roept
