Het voorjaar kwam eraan en bij mij begon het al te kriebelen. Lekker naar buiten met z’n allen. De kleine meid op een kleedje spelen. Cody lekker in de zandbak of op de glijbaan en er zelf lekker bij zitten. De tuin was er al snel klaar voor en ik ook. Nu nog wachten op lekker weer. En wat hebben we daar lang op moeten wachten..
Maar eindelijk is het dan nu toch zo ver dat we lekker naar buiten kunnen. Wat ik even vergeten was is dat Roza toch echt niet braaf op dat kleedje blijft. Zo’n drie seconden vind ze het interessant en dan waggelt of kruipt ze ervandoor. Het liefst direct naar de steeg, het enige stuk waar geen zacht gras is en alleen maar vieze tegels. Na een provisorische barricade gaat ze vervolgens regelrecht op de border af. Nou wordt deze nogal eens door de katten als bak gebruikt dus niet de meest hygiënische graafplek.
Samen gaan we dan maar bij de zandbak zitten. Dit vind ze veel interessanter. Lekker wat spulletjes pakken en een beetje op dat zand slaan. Maar oh gruwel denkt ze, er komt iets korreligs op mijn hand. Dus na iedere graai in de zandbak gaat het handje omhoog naar mij voor een poetsbeurt. Na een keer of twintig pak ik dan maar de volgende optie. De buitenbak van Cody met een lading auto’s, schepjes, speeltjes en weet ik wat meer.
En eindelijk zit ik dan lekker op de bank als Roza opnieuw begint te huilen. Weer een zwart iets op haar hand. Verwachtend een stuk zand of een blaadje te zien vis ik m’n schoonmaakdoekje weer uit mijn zak en sta op. Maar dit keer geen zand! Dichtbij gekomen zie ik dat ze een hommel in haar knuistjes heeft en voor ik die kan pakken stopt ze hem in haar mond! Gruwelend vis ik zo snel mogelijk de hommel er weer uit en pak mijn krijzende kind en ren naar de buren.
Gelukkig kan de buurman me na een Google moment vertellen dat hommels wel steken maar geen gif hebben. Roza stopt nog steeds huilend haar handje in haar mond en is het er duidelijk niet mee eens dat het meevalt. De gekneusde hommel is het denk ik wel met haar eens.
Weer thuisgekomen ga ik maar even binnen zitten. Met een nasnikkende Roza op schoot naar peuter tv kijken. Morgen is er weer een dag…
You might also like
