Sanne(28 jaar) woont in Haarlem samen met man (Mari) en zoontje Bo. Bo is nu 15 maanden en het is een groot feest met hem. Natuurlijk niet altijd…. (als hij een driftbuitje krijgt omdat hij z’n zin niet krijgt, kan Sanne hem wel eens achter het behang plakken). Maar over het algemeen vindt Sanne moeder zijn heel erg fijn en steeds leuker worden. In het begin moest ze erg wennen aan het moederschap en alle verantwoordelijkheid die het met zich mee brengt.
Ik wilde al lang kinderen. Mijn vriend en ik zijn ook al bijna tien jaar bij elkaar. Mijn vriend had wat minder haast…. We zijn toen tot een soort compromis gekomen waar we ons allebei in konden vinden en zo werd ik moeder in juli 2013.
Met heel veel plezier wonen we al zeven jaar in een appartement in Haarlem centrum. Altijd leuke etentjes, feestjes, bbq’s en verjaardagen. Er was een periode dat we elke vrijdagavond hier zaten met onze vrienden, wijn en biertjes drinken en dansen tot diep in de nacht. Er zijn verkleedfeestjes geweest, kerstdiners georganiseerd, een mini festival. Dat allemaal in ons appartementje!
Dat is wel wat veranderd sinds kleine Bo er is. Er wordt nog steeds hier gezeten, maar vaker overdag en er wordt dan geborreld in plaats van tot diep in de nacht herrie gemaakt. We zijn de eerste in onze vriendengroep met een baby en dat is nog wel eens wennen, voor onze vrienden en ook voor ons zelf.
Ook qua inrichting verandert er heel wat in huis met de komst van een baby. Wat een hoop spullen heb je in een keer nodig. De kinderwagen stond in de woonkamer, een box, een wipstoeltje, een voedingskussen, een badje. Het hele appartement stond eigenlijk meteen helemaal vol. We hebben gelukkig veel dingen gekregen van onze ouders en vrienden. Dat scheelde een hoop geld en het was extra leuk omdat we het van onze geliefden hadden gehad. Maar toch: waar laat je het allemaal? We hebben gelukkig veel kastruimte kunnen creëren in Bootje’s kamer. Een grote kast die, natuurlijk, helemaal volgestouwd zit met spullen. Soms denk ik: het zou fijn als ik een hele aparte kamer voor opslag en troep zou hebben, met een deur die je dicht kan doen en dat je dan niks merkt van de rommel daarachter die deur…. Maar dat is nou eenmaal niet het geval en we moeten het doen met 65 vierkante meter woonoppervlak.
Wel vind ik het af en toe lastig dat je smaak wel mee moet veranderen met de komst van een baby. Waar ik eerst een beetje stijf vasthield aan alleen grijs, wit en zwart speelgoed, krijg ik dat nu niet meer voor elkaar. Bo vindt toch echt de gekleurde auto’s waar veel geluid uitkomt het allermooiste. Af en toe (beter gezegd op meerdere momenten en elke dag) is het dus opeens een explosie van kleur in huis…. Ik probeer het huis geen speelparadijs te laten worden. Je hebt dat wel eens: dat je ergens binnen komt en je alleen maar dingen ziet die zijn aangepast aan de kinderen. Er ontbreekt dan nog net een ballenbak, maar verder…. Dat is het niet voor mij. Daarvoor houd ik te veel van interieur en styling en van natuurlijke tinten en zwart/wit in huis. Regelmatig ga ik dus als een soort stofzuiger door het huis om alles in manden en zakken te doen. En dan kan het er weer mee door.
Het went wel…. En ik blijf zelf gewoon stug mooie grijze knuffels voor hem zoeken en een zwart witte voetbal kopen.
Fijne dag!
You might also like
