We wonen inmiddels een half jaar in Kaiserslautern en ik dacht misschien is het leuk als ik wat schrijf over hoe het ons hier bevalt. Ik heb al wel eens eerder geschreven dat ons huis hier vrijwel direct als thuis voelde en dat is niet veranderd. Het is een fijn huis, mede doordat we genoeg ruimte hebben voor alles en iedereen, zelfs voor logées. Enige gemis is dus de tuin, maar dat heb ik ook al eerder geschreven. Dat is, zeker nu in de zomer, toch wel mijn grootste gemis hier. En natuurlijk familie en vrienden dichtbij. Ik hou heel erg van mensen en gezelligheid om me heen, maar ik ben ook best wel op mezelf. Ik heb het beide heel erg nodig eigenlijk, maar het op mezelf zijn misschien nog wel een klein beetje meer. Dus voor mij is het eigenlijk prima zoals het nu is. Onze familie zien we eens in de paar weken, maar vaak is het contact dan net iets intenser dan dat het zou zijn als we ze wekelijks zouden zien, bijvoorbeeld wanneer ze hier een paar dagen logeren. Voor de kinderen is dat natuurlijk helemaal één groot feest, die logeerpartijtjes. Iets wat Jaelyn voortaan standaard vraagt aan haar opa’s en oma’s: “Wanneer komen jullie weer logeren? Hoeveel nachtjes slapen nog?”
Ik heb eigenlijk altijd wel die rust voor mezelf tussendoor ook nodig gehad. Bovendien ben ik graag zelfstandig, onafhankelijk. Ik ging op mijn 19deop mezelf wonen, niet omdat dat moest of omdat ik het thuis niet goed of niet meer fijn had, maar omdat het goed voelde zo’n eigen plek voor mezelf. Op mijn 21ste ging ik 3 maanden naar Curacao voor stage/vakantie en ook toen heb ik geen moment heimwee gehad. Ik had wel contact met het thuisfront natuurlijk, maar ik ben gewoon geen type voor heimwee. Bovendien heb ik daar de beste tijd van m’n leven beleefd. Ook hier in Kaiserslautern heb ik dus geen last van heimwee. Het enige wat ik wel eens mis zijn de vertrouwde winkels of producten in die winkels. En de kringloopwinkels. Ik vind het heerlijk om regelmatig daar rond te struinen op zoek naar pareltjes voor een prikkie. Hier kennen ze geen kringloopwinkels, of ik heb ze gewoon nog niet gevonden, dat zou ook kunnen. We hebben onze draai qua boodschappen redelijk gevonden inmiddels, maar er zijn ook nog genoeg producten die we steeds uit Nederland mee (laten) brengen. Maar dat is misschien ook wel een typisch “Jan de Hollander” dingetje, I guess. We zijn gehecht aan “onze” knakworst (i.p.v. de Bockwurst of Bratwurst hier) en het Duitse brood is vreselijk! Gelukkig heeft Randy een collega die wekelijks naar Nederland gaat en die zo aardig is om ons van ons vertrouwde brood te voorzien.
Een sociaal leven opbouwen hier is wel iets wat ik heel lastig vind. Nou ben ik daar in Nederland al niet zo goed in, maar hier met taalbarrière erbij nog minder. Maar goed, daar ligt mijn prioriteit ook niet. Voor nu gaat al mijn tijd en energie naar mijn gezin en dat is voor mij prima zo. We hebben inmiddels een beetje een ritme gevonden hier. Althans, dat hadden we, voor de zomervakantie en sinds deze week zijn we weer even heel hard ons best aan het doen terug in dat ritme te komen. Sinds afgelopen week is Jaelyn haar school weer begonnen, waar zij gelukkig met veel plezier naartoe gaat. Het kwam zelfs al twee keer voor dat ze nog niet naar huis wilde toen de school uit was om 15:30. (En ik maar denken; arm kind, dat zulke lange dagen heeft op school.) Er is gratis naschoolse opvang in de school (nou ja gratis, het zit bij de prijs van het schoolgeld in.) dus misschien dat we daar binnenkort toch maar gebruik van gaan maken. Al is het maar een of twee keer in de week een half uurtje of een uurtje, dan kan ze nog even lekker spelen met de kinderen daar, want dat wil ze zo graag. Anders wil ze thuis afspreken met een kindje en dat vind ik tot nu toe (heel eerlijk) ook maar een beetje een gedoe.
Ook in onze vrije tijd was het hier even zoeken wat de mogelijkheden zijn en waar het leuk of fijn is. Wat een groot voordeel is van het hier wonen is dat de vrije tijd die je hier samen hebt, al snel voelt als vakantie. Vooral wanneer we er op uit gaan samen. Ook al is Jaelyn die dag naar school geweest en heeft Randy gewerkt, zodra we buiten lopen voelt het al snel alsof we op vakantie zijn. We vinden het leuk om de omgeving te verkennen en nieuwe plekjes te ontdekken. Er is buiten de stad veel mooie natuur, maar ook in de stad hebben we een paar mooie natuurparken mét speeltoestellen. Daarnaast kunnen wij natuurlijk op de Airbase vertoeven, waar we ons in klein Amerika wanen. Ook daar is van alles te doen en zijn er veel speeltuintjes.
Afgelopen zomervakantie zijn we veel in Nederland geweest. Elke keer dat we op & neer reizen is het best een hele organisatie. Terwijl ik nog steeds elke keer denk dat we niet veel nodig hebben en dat ik die spullen vrij snel bij elkaar gepakt heb, blijkt dat keer op keer behoorlijk tegen te vallen. Ik probeer niet overdreven veel mee te nemen en mijn streven is nu telkens dat alles in één koffer moet passen en dat we dan alleen die koffer meenemen. Dat is tot nu toe alleen nog niet gelukt. Die koffer zit vol en gaat in de auto, maar vervolgens bedenk ik me nog gemiddeld zo’n twintig keer iets wat ik vergeten ben, zodat er uiteindelijk naast die koffer nog 6 tassen en andere losse spullen liggen en het uiteindelijk soms nog puzzelen is voordat we kunnen vertrekken.
Natuurlijk gaat ook altijd de kinderwagen mee, die gaat overal mee naartoe. Bij de Stokke ® Trailz kinderwagen hebben we een kinderwagen reistas gekregen, de Stokke PramPack. Dat is een super handig ding om je kinderwagen als een compact pakket te vervoeren. Geen gepuzzel met die wagen dus, of bang moeten zijn dat ie beschadigingen oploopt onderweg. Ook helemaal ideaal wanneer je gaat vliegen. Dan zit hij goed beschermd verpakt en kan er niets mee gebeuren. Onze kinderwagen is tot nu toe twee keer mee geweest in het vliegtuig (gewoon zo, zonder reistas) en ik heb zelf het gevoel dat er niet altijd even voorzichtig mee om gegaan wordt. Hij is aardig wat krassen rijker geworden en het parasolletje is sindsdien rijp voor de stort. De reistas is overigens voorzien van wieltjes en een handvat, dus je hoeft er niet mee te sjouwen.
En Jaelyn kan als ze moe is relaxt op het meerijdplankje staan. Top!
Zijn er ook nadelen aan het wonen in Kaiserslautern? Tuurlijk zijn die er ook. Een daarvan zijn de slechte (en vooral het ontbreken van!) fietspaden. Men fietst hier meestal midden op de weg, tussen de auto’s dus, of op de stoep. Om die reden heb ik nog steeds nooit gefietst met Lovy en dat vind ik eigenlijk wel heel erg jammer! Ik wil het nog steeds graag een keer proberen, al is het maar een klein stukje, maar ik ben echt doodsbenauwd met die wegen hier. Een ander groot nadeel ten opzichte van Nederland; De Mac Donalds hier heeft geen groene frietsaus! Wat een gemis!;) Ze kennen hier nergens frietsaus of mayo bij de friet, alleen ketchup. Minder lekker, maar ach, het smaakt ook best. Misschien een idee om die groene frietsaus ook via Randy’s collega te “bestellen”. Hoewel m’n eigen frietsaus meenemen naar de Mac Donalds mij toch een beetje te ver gaat.
Het bevalt ons heel goed hier. Ik ben heel dankbaar voor deze mooie ervaring voor ons gezin, want dat is het absoluut!
Wil je trouwens meer weten over de Stokke Trailz? Klik dan even hier!
You might also like
