Kerst staat weer voor de deur en oh jongens wat hou ik ervan! Glitterende jurkjes, kerstliedjes en heul veel eten. Inprincipe zou sneeuw leuk zijn voor de sfeer, maar ik woon op een tropische eiland dus een witte kerst gaat het sowieso niet worden. Dit jaar is kerst toch anders dan normaal voor mij. En niet omdat ik het vier in de zon..
Je zet het journaal aan en je ziet de ene schietpartij na de ander voorbij komen. Mijn vriend zegt dat er altijd al zoveel ellende op de wereld is geweest, maar dat er door de media van tegenwoordig veel meer bekend is. Het zal allemaal wel, denk ik, maar ik heb het gevoel dat de wereld in de fik staat op dit moment. Ik besluit de tv uit te doen en de LINDA te lezen. Wat een heerlijk blad is dit, word er altijd zo vrolijk van. Nu weer, tot ik bij een van de laatste rubrieken kom. Een foto reportage over vluchtelingen. Dit keer niet foto’s van mensen op een overvol bootje, maar foto’s van slapende kindjes. Niet in een bed zoals het hoort, maar op de grond. Zonder deken, zonder knuffeltje, zonder pyjama. Zoals de journalist al uitlegt: ‘mensen zien constant de foto’s van vluchtelingen, ik wilde foto’s maken van iets wat iedereen begrijpt. Kinderen hebben hun nachtrust nodig, en moeten onbezorgd weer wakker worden.’ Deze kindjes worden helaas niet onbezorgd wakker, en zijn voor het leven getekend. Je weet dat dit gebeurt, maar bij het zien van de foto’s komt het bij mij binnen als een bom. Ik kijk naar mijn eigen slapende kindje die ik iedere morgen wakker maak met de volgende woorden: ‘Goedemorgen goedemorgen, weer een dag zonder zorgen..’ Ja, denk ik – terwijl de tranen over mijn wangen rollen – wat zou ik graag willen dat dit voor alle kindjes overal ter wereld zo kan zijn.. Zo’n simpel zinnetje maar zo’n grote betekenis die tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend is..
Ik sta deze kerst bij zoveel dingen stil, dingen waar ik voorheen niet aan dacht tijdens deze periode. Ik ben vooral heel dankbaar. Dankbaar voor het leven wat ik mag leiden en voor alle kansen die ik krijg. Maar vooral dankbaar dat ik een kindje heb mogen krijgen en deze kan opvoeden in alle rust op ons geliefde eiland. Maar ook sta ik er bij stil dat dit absoluut niet vanzelfsprekend is. Ik hoop dat iedereen hier dit jaar wat meer bij stil staat. Ik wens jullie fijne dagen toe, geniet van ieder moment samen met familie en vrienden!
