Als ik aan het werk ben, maar ook in het weekend, flitsen dagelijks tig taken/ideeën/opties door mijn hoofd. Die parkeer ik dan steevast allemaal op de to do lijst voor woensdag. Gevolg? Mijn vrije woensdagen staan in het teken van De Lijst die ik vervolgens verhit en gestresst af wil vinken.
Iedere woensdag ga ik even naar de binnenstad. Ik heb een goed excuus: Roos zit bij balletles en die dansschool zit nou eenmaal in Eindhovens’ grootste winkelstraat. Voor de les probeer ik vandaag een aantal zaken van De Lijst af te tikken. Na een aantal lange kassarijen te hebben getrotseerd en nog drie kwartier ‘over’ voor de balletles begint, overdenk ik mijn lijst. Als ik opschiet kan ik nog een en ander aftikken. Ik heb het warm, Lucas moet zijn fles, ik wil koffie en wel nú. Dus in plaats van rechtdoor ga ik rechtsaf en wandel met mijn duo wandelwagen een bomvol grand café binnen. In een leuke zithoek met bankje staan net mensen op, dus ik spoor Roos aan daar lekker snel op de bank te ploffen. Voor een keer luistert mijn peuter en komt ze direct in actie. Ze kletst er met een hoog stemmetje op los en vraagt zich af of ze een koekje gaat krijgen. Vriendinnen die gezellig koffiedrinken en wat zakenlui aan een informele lunch bekijken ons geamuseerd. We bestellen latte macchiato en ranja (met koekje) en Lucas krijgt zijn fles. Als ‘ie bijna klaar is kondigt Roos aan dat ze moet plassen. Ze weet me te vertellen waar de wc is en ook dat ze het heus wel alleen kan. Ik vraag nog voor de zekerheid of ze moet plassen of poepen of allebei. Het is aan dovemans oren want ze sprint de trap al op. Allright, komt me ook wel goed uit zo met Lucas in mijn armen. En het zal best goed komen.
Ineens hóór ik haar al, voor ik haar zié. Luidkeels roepend staat ze bovenaan de trap met de legging op de knieën en jurk omhoog, in haar blote kont: ‘mama, maaama, MÁÁÁÁMÁÁÁÁÁÁÁ!!!! Ik heb poept!!! En plast. Maar ook poept!!!’
OMG!!!!
Ik schrik me echt compleet lam en weet niet wat ik zo snel moet doen. Hallo, ze staat daar in d’r blote bips te roepen. Niet te missen. Ik besluit in een fractie van een seconde om Lucas maar even te laten liggen in de hoek van de bank, gris mijn telefoon van tafel, laat mijn handtas staan en ren met twee treden tegelijk de trap op. Ik pak Roos bij haar armpje en dirigeer haar direct terug naar de toiletten. Zonder enige gêne laat Roos de vangst in de wc pot zien en wil vervolgens dat ik haar billen afveeg. Ik probeer het allemaal zo snel mogelijk gedaan krijgen want Lucas en mijn tas zijn alleen beneden, in een overvolle zaak. Roos stáát er op zelf door te trekken, wil uitgebreid haar handen wassen en vervolgens lekker grondig haar handen he-le-maal droog maken met de aanwezige handdoekjes. O wee als er een druppel water tussen de vingers achterblijft. Ik ken het ritueel inmiddels en dit gaat nog wel even duren. Ik denk zenuwachtig aan Lucas die zich sinds kort pijlsnel omdraait en maan Roos op te schieten, wat ze uiteraard niet doet. Ik laat haar nog maar even keuvelen met de handdoekjes en race naar beneden. Godzijdank! Lucas ligt nog op dezelfde manier als hoe ik hem achterliet en ook mijn tas staat nog op tafel.
Pffff. Met rode wangen plof ik in de bank en werp steelse blikken om mij heen of anderen het voorval hebben opgemerkt… Kan haast niet anders. Die trap staat midden in de zaak. Roos riep nogal hard. En een baby alleen op de bank is bepaald niet onopvallend… Ai, ai, ai #badparenting.
Het duurt wel heel lang voor Roos naar beneden komt. Intussen komt een serveerster vragen of ik nog wat wil drinken. In plaats van mijn bestelling vraag ik haar te kijken of ze mijn dochter boven bij de damestoiletten ziet en of ze haar dan mee naar beneden kan nemen. Haast triomfantelijk, breed grijzend komt Roos aan de hand van de serveerster de trap af.
You might also like
