Zo nu en dan probeer ik een nieuw recept uit. Gewoon omdat ik dat steeds maar hetzelfde eten zo zat ben. Je nijgt toch snel naar het vaste makkelijke prakkie die de kinderen heel graag eten. Het gevaar alleen is dat je vaak hetzelfde eet. Dat is nogal saai dus probeerde ik het één en ander uit. Ik heb er wel hulp van foodsites of leuke kookboeken bij nodig hoor, als ik zo’n nieuw recept uit probeer. Ik zoek dan een recept uit dat niet al te gek is en ik wil mijn ingrediënten ook gewoon in de normale supermarkt kunnen kopen. Oh, en zeker niet langer dan 3 kwartier in de keuken staan, daar heb ik dan het geduld weer niet voor. Ik zie dan tijdens het koken andere dingen die in huis moeten gebeuren en vervolgens brandt mijn eten aan! joepie, story of my life.
Wanneer ik vrij ben heb ik net iets meer rust in mijn hoofd om nieuwe recepten uit te proberen en durf ik het aan om met andere ingrediënten in de keuken te staan. In de afgelopen zomervakantie moest ik niet alleen mijn kinderen weten te vermaken maar ook moest ik mezelf af en toe even blijven uitdagen! Dus kwamen de kookboeken van de planken en moest ik van mijzelf kokkerellen. Ik heb kookboeken genoeg in huis! Deze shop ik echt zo graag echt zo’n hebbehebbeding zeker als er een leuk kaftje op zit en gevuld is met recepten die “te doen” zijn . De kookboeken Lekker simpel -de naam zegt het al- en uit Pauline’s keuken spraken mij het meest aan de afgelopen weken.
Vanavond stond risotto uit de oven op het menu. Bij ons thuis is Carlo de keukenprins dus wanneer ik in de keuken sta moet ik me natuurlijk ff uitsloven. Met de voorbereiding en het bereiden was ik uiteindelijk zo’n 50 min bezig en ik moet zeggen… ik zat er lekker in, de tijd was ik vergeten en het resultaat.. mwah meer dan best aardig. Ik vond het heerlijk! Zelfs de kinderen smulden ervan en dat terwijl Morris normaal de champignons overal uit plukt en de rucola op wonderbaarlijke manier -niet in zijn mond- laat verdwijnen.
Ik ben het erg beu om steeds hetzelfde te eten en niet alleen dat. Ik wil ook dat de kinderen wat meer proeven en het liefst hoop ik dat ze ooit tegen hun lief zeggen.. oh dat maakten mijn ouders altijd zo lekker daar heb ik vanavond trek in en dat ze dan een pannetje pakken de meest verse en heerlijke kruiden uit de kast trekken en fantastisch geurende goed gevulde borden op tafel zetten. Ik wil ze enthousiast maken in het bereiden van eten. Ze zelf laten aanrommelen en stoeien met recepten -zeg maar ook zonder kookboek-. Ik kom van ver, maar heb een doel, en een paar dingen heb ik al bereikt: de kinderen vinden het namelijk heel fijn om mee te helpen in de keuken – niet alleen om het cakebeslag uit een kom te lepelen- en ze houden van nieuwe dingen proeven!
Vanavond smulden ze dus. Ik vertelde de kinderen iets over risotto. Welke ingrediënten er in zaten en waar ik dit recept voor het eerst had gegeten en hoe dat toen werd gemaakt door diegene. Heel schattig vond ik het dat de kinderen voordat ze iets hebben geproefd al zeggen dat het er lekker uitziet en het heerlijk ruikt. Misschien is het, het paaien van hun moeder omdat ze het boodschappen doen bijna onmogelijk maakten die ochtend of wellicht was dit heuse interesse en dachten ze Ahh.. die moeder van ons heeft toch weer lekker haar best gedaan.
Toen ik hen na het eten vroeg en hoe heette dit gerecht ook alweer…. zag ik grote vraagtekens. “Uhmmmm… Harry Potter?? “Zei Juul ” Nou jongens kom op, RI…??!?” “Recycle!!! Zei Morris. Tja wat zal ik zeggen met dat voorlezen en milieubewust zijn zit het wel goed. Alleen dat korte termijn geheugen moeten we nog ff aan werken geloof ik! Het is opzich wel handig wanneer ze dan later ook weten wat ze op tafel zetten!
You might also like
