Het is zaterdag avond. Op straat lopen allemaal hip geklede jongens en meiden. Één met een mega tof shirt die ik vanavond echt nog even op internet moet opzoeken. De jongens en meiden zijn licht zenuwachtig in afwachting wat de avond hen zal brengen. Er komt een stoere gast aangefietst samen met denk ik zijn meisje en hoe nonchalant hij overkomt hoe knullig hij zijn fiets tegen de boom aan zet. Deze dondert namelijk gelijk in de bloemperk -het projectje van mijn gepensioneerde buurvrouw- . De jongen kijkt wat stoer om zich heen, zagen de andere meiden die net aankwamen fietsen het ook? Een beetje mopperend pakt hij zijn biertjes en pakt zijn flink opgedofte vriendin zijn fiets op. Pfew… eind goed al goed. Allemaal hebben ze trouwens lekkere drankjes mee, flesje gin, six pack goede biertjes. Ja deze eind tieners begin twintigers snappen het wel. Hihi, leuk mensen kijken. De jongens en meiden gaan naar een feestje van mijn net zo hippe buurmeisje een portiek verder en twee appartementen hoger. Ze zitten gezellig op het terras en het gelach wordt luider, zij hebben het leuk! Heerlijk daar kan ik zo van genieten.
Ik zit ook op mijn terras met een lekkere koffie en een VT Wonen onder mijn neus. De avondzon zakt steeds verder weg. Ik zit een beetje ideeën op doen om dit zomerseizoen mijn buitenboel weer eens lekker op te pimpen. Ik wil een beetje urban-ish maar wel met een knipoog naar de Haagse duinen. Hier wonen we achter dus ik moet onze gevonden schatten van mijn kleine strandjutters ook een mooi plekje kunnen geven. Ik staar naar mijn flamingo windlichtje dat ik laatst kreeg van een heel lieve vriendin. Terwijl ik er naar kijk en een zwaar gevoel in mijn onderbuik op voel komen weet ik dat niet veel verder iemand minder kan genieten van deze lichte lente avonden en de jongelui die luid kletsen. Eind april overleed mijn nichtje net zo hip en cool als de jongens en meiden twee appartementen hoger op het terras. Ze was ook nog maar 25 jaar en overleed plots aan een hersenbloeding. Net een paar jaar na haar pa die ook plots uit het leven werd gegrepen. Bizar he, sinds eind april rouw ik.. ik kende het verdriet al wel van mensen verliezen want onze familie werd de afgelopen jaren niet gespaard maar dit keer was het voor het eerst uit onze generatie. Mijn nichtje was een mooi meisje zoals het buurmeisje twee appartementen hoger, en eigenlijk precies als ik was tien jaar terug. Ze hield van festivals, feesten, reisjes maken en veel lol hebben met haar vrienden. Voor t eerst denk ik dagelijks aan haar. Goh wat hadden we eigenlijk veel overeenkomsten wat zonde dat je pas echt weet wat je mist als het (ze) er niet meer is.
Een paar dagen na haar crematie gingen we met mijn vriend zijn familie op vakantie. Ergens was ik gigantisch toe aan zon en vooral het niets hoeven doen maar dit was zo’n beetje mijn ergste week ooit. Kak wat kwam het overlijden van mijn nichtje binnen. Als de kinderen sliepen draaide ik me om en huilde ik.De kinderen en mijn vriend waren super lief. Die kids zien genieten was fijn. Bijna alles wat eromheen gebeurde ben ik vergeten. Als een soort zombie zat ik daar, denkend aan mijn nichtje en tante en achteraf als ik de foto’s bekijk zag het er heerlijk uit., maar ik ben er niet echt geweest ofzo. Als ik me al zo gevoeld heb, hoe zou een vrouw die net weduwe was en een moeder die haar enige kind overleefd zich nu voelen? Hoe kan het dat er twee keer zo plots zo verschrikkelijks in één gezin kan gebeuren? Het liefst houd ik mijn kinderen en vriend de hele dag vast om nooit meer los te laten en het liefst had ik mijn broertje die laatst even in Nederland was niet terug naar zijn “thuis” Finland terug laten gaan maar dat zou gekheid zijn.
Gelukkig heb ik de leukste baan met de liefste collega’s en nog leukere kids in de groep, die iedere dag maken tot een feestje . De vrolijkheid, de liefde die je van iedereen krijgt alle dagen gratis en voor niets. Dat is mooi. Maak herinneringen!
Het feestje gaat door…
Gek, dat leven!
You might also like
